"Ary hoy Natanaela taminy: Moa mba misy zava-tsoa va avy any Nazareta? Dia hoy i Filipo taminy: Andeha hizaha" - Jao. 1:46.
Mofon'aina:
Tamim-panetren-tena no nanom-bohan'i Kristy ny asany lehibe ho fanarenana ilay taranaka lavo. Tsy tany amin'ireo tanàn-dehibe sy toeram-pampianarana malaza Izy no nanorim-ponenana fa tao amin'ilay tanàna kely tsotra tsy dia misy mpahalala tao Nazareta. Tao amin'io toerana io, izay noheverina ho tsy mba misy zava-tsoa, no niasan'Ilay Mpanavotra izao tontolo izao tamin'ny ankamaroan'ny fotoany, tamin'ny maha-mpandrafitra Azy. Isan'ny mahantra ny tranony; tsy niavaka tamin'ny fahalalana, na harena, na toerana ambony ny fianakaviany. Teo amin'ny lalana tsy maintsy nodiavin'ny mahantra, ny ailikiliky ny fiarahamonina, sy ny ory no nandehanany fony Izy tety an-tany, ka nentiny teo Aminy ny fahoriana rehetra izay tsy maintsy nozakain' ireo mijaly.
Nirehareha ny Jiosy fa ho toy ny mpanjaka no hiavian'ny Mesia, handresy ny fahavalony ary hanorotoro ny mpanompo sampy amin'ny fahatezerany. Saingy tsy asa nanirahana an'i Kristy ny hanandratra ny lehilahy sy ny vehivavy mba hikolokolo ny avonavony. Azon'ity Nazareana tsotra ity natao ny nanao zinona izao tontolo izao sy ny avonavony, satria Izy no Mpanapaka sy Komandy tany an-danitra, saingy tamim-panetren-tena no nahatongavany, nanehoany fa tsy harena, na toerana ambony, na fahefana no omen'Ilay Andriamanitry ny lanitra voninahitra, fa ny fo torotoro izay natao mendrika noho ny herin'ny fahasoavan' i Kristy. Ny fanaovana sorona ny ainy ho antsika no namaranan'i Kristy ny fiainany feno fisasarana sy fandavan-tena. (...)
Mpamonjy velona i Kristy. Mipetraka eo ankavanan'Andriamanitra Izy ankehitriny amin'ny maha-Mpisolovava antsika, manao fanelanelanana ho antsika; ary miantso antsika hibanjina Azy Izy, mba hovonjena. Efa tanjon'ilay mpaka fanahy hatrizay ny hanakona an'i Jesôsy tsy ho hitan'ny masontsika, mba hahatonga antsika hiantehitra amin'ny sandrin'ny olombelona hahazoana fanampiana sy hery (...).
Tahaka ny nanandratan'i Mosesy ilay menarana tany an'efitra, ka izay rehetra voakaikitry ny menarana afo dia velona rehefa nijery izany, no tsy maintsy hanandratan'ny mpanompony ny Zanak' Olona eo anatrehan' izao tontolo izao. — RH, 29 Septambra 1896