"Fa matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fanapahana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery, na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin 'izao zavatra ary rehetra izao, dia tsy hahasaraka antsika amin'ny fitiavan'Andriamanitra izay ao amin'i Kristy Jesôsy Tompontsika." - Rôm. 8:38,39.
Mofon’aina:
Azon'i Kristy natao ny nanalavitra antsika noho ny helotsika, saingy tsy izany fa tonga nonina teto amintsika aza Izy, Izay manana ao Aminy ny fahafenoan'Andriamanitra rehetra, mba ho iray amintsika, mba ho tonga amin'ny fahatanterahana isika noho ny fahasoavany. Tamin'ny fahafatesana mahamenatra sy fijaliana no nanavotany ny olombelona. Fitiavana sy fahafoizan-tena re izany! (...) Tsy misy maharefy ny halalin' izany fitiavana izany. (...) Tian'Andriamanitra haneho ny toetrany sy hanao ny asany ny zanany, mba ho voataona hiray saina amin'Andriamanitra koa ny hafa.
Tonga ota ho famonjena ny taranaka lavo i Kristy Mpamonjintsika, Ilay tonga lafatra tanteraka. Tsy nahalala ota Izy satria tsy nanota, kanefa dia nizaka ny vesatra mahatsiravin'ny helok'izao tontolo izao. Natao sorona ho antsika Izy mba ho tonga zanak'Andriamanitra izay rehetra mandray Azy. (...) Nanao izay hitaomana ny olona rehetra hanatona Azy i Kristy tamin'ny alalan'ny hazo fijaliana. Ny fahafatesany no hany fanantenana hahazoana mamonjy ireo izay latsaka anatin'ny fangidiana noho ny fahotana. Natao handray hery vaovao ara-tsaina sy ara-panahy amin'ny alalan'ny Fanahy Masina ny olona, izay raha miara-miasa amin'Andriamanitra dia ho tonga iray amin'Andriamanitra.
Mba handravana ny sakana napetrak'i Satana eo anelanelan' Andriamanitra sy ny olona dia nanao sorona ampy sy tanteraka i Kristy, naneho fandavan-tena tsy misy toy izany. Nampiseho fahagagana tamin' izao tontolo izao Izy, dia Andriamanitra tonga olombelona sy nanao sorona ny tenany ho famonjena ny olona lavo. Fitiavana mahatalanjona re izany! Mitomany aho eo am-pieritreretana fa maro tokoa ireo izay milaza ho mino ny fahamarinana no milona ao anatin'ny fitiavan-tena (...).
Gaga aho mahita ireo izay mitonona ho Kristianina kanefa tsy manararaotra ny fanomezan'ny lanitra, sy tsy mahita mazava fa ny hazo fijaliana no mitondra famelan-keloka sy mampifandray mivantana ny fo (...) amin'ny Fanahy Masina. UL, t.191.
"Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko, hoy Jehôvah , Tompon'ny maro, ary ho antra azy Aho toy ny olona antra ny zanani-lahy izay manompo azy." - Mal. 3:17.
Mofon’aina:
Vatosoa sarobidin'i Kristy ny Kristianina, novidiny tamin'ny vidiny tsy manam-petra. Natao hamirapiratra ho Azy izy ireo, hampiely ny fahazavan'ny fahatsarany. Ary tsy azony hadinoina fa ny famirapiratana rehetra eo amin'ny toetra kristianina dia noraisiny avy amin'Ilay Masoandron'ny fahamarinana.
Miankina amin'ny fanefena azy ny famirapiratan'ny vatosoan' i Kristy. Tsy manery antsika hotefena Andriamanitra. Anjarantsika ny mifidy na hotefena isika na tsia. Kanefa tsy maintsy manaiky hotefena izay rehetra omena toerana ao amin'ny tempoly. Tsy maintsy ekeny ny hanesorana izay rehetra maranidranitra eo amin'ny toetrany mba ho kanto sy tsara izy, ho afaka haneho ny fahatanterahan-toetran'i Kristy. (...)
Tsy mandany andro amin'ny akora tsy misy vidiny Ilay Andriamanitra Mpanefy. Ny vato sarobidy ihany no tefeny hifanaraka amin'ny lapa. (...) Tsy mora izany tefena izany, mandona ny hambom-pon'ny olombelona. Kapain'i Kristy hiala ny fanandramana izay noheverin'ny olona fa tsara tao anatin'ny avonavony. Esoriny izay rehetra mety ho fanandratan-tena. Kantsanany izay mihoatra rehetra, ary ampandaloviny milina fandamana ilay "vato" ka tomoriny akaiky mba ho afaka avokoa ny marokoroko rehetra. Avy eo dia tarafin'ny Tompo amin'ny hazavana ilay vatosoa ka hitany ao ny endriny. Amin'izay vao hambara ho mendrika hanana toerana ao amin'ny tempoly izany vatosoa izany.
Tsara re izany fanandramana izany! Na sarotra aza izany dia manome tombam-bidy vaovao ho an'ilay vato, ka mahatonga azy hazava sy hamiratra! (...)
Manana mpiasa izay nantsoiny avy tao amin'ny fahantrana sy ny fahamaizinana ny Tompo. Milofo amin'ny raharahany andavanandro izy ireo, tsy dia miakanjo tsara, ary tsy misy vidiny eo imason'ny olombelona. I Kristy kosa mahita zava-tsoa tsy hita fetra ao amin'izy ireo; raha eo an-tanany mantsy ireo dia ho tonga vatosoa sarobidy izay hamirapiratra aoka izany ao amin'ny fanjakan'Andriamanitra. "Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko" hoy Izy. (...)
Hain'Andriamanitra ny fomba itondrana ny fanahy tsirairay. Tsy mitsara tahaka ny fomba fitsaran'olombelona Izy. — UL, t. 372.
"Koa raha hianareo, na dia ratsy aza, mahalala hanome zava-tsoa ho an 'ny zanakareo, tsy mainka va ny Rainareo Izay any an-danitra no hanome zava-tsoa ho an 'izay mangataka aminy?" – Mat. 7:11.
Mofon’aina:
Isika rehetra dia tsy maintsy manda tena ho an'i Kristy isan'andro. Hoy i Jesosy: "Raha misy olona ta-hanaraka Ahy, aoka izy handa ny tenany sy hitondra ny hazo fijaliany ka hanaraka Ahy"; "Na zovy na zovy no tsy mitondra ny hazo fijaliana ka tsy manaraka Ahy, dia tsy azo ekena ho mpianatro izy." – Mat. 16:24; Lio. 14:27.
Raha miantso an'Andriamanitra isaky ny indray mandingana isika, ka mangataka fahendrena avy any an-danitra eo am-pandrosoana, ary mikatsaka fahazavana sy fahasoavana mba hanaovantsika amin'ny hafa izay tiantsika hatao amintsika, amin'ny toe-javatra rehetra, dia ho tsapantsika ny maha-zava-dehibe ny hanatanterahana araka ny tokony ho izy ny fitakian'ny lalana masin' Andriamanitra. Amin' izay, dia hanaisotra ny fijerintsika tsy hifantoka amin'ny tenantsika samirery isika fa hibanjina an'i Jesosy, ilay Tompo sy Mpanefa ny finoantsika (...)
Ny Tompo Jesosy no fahombia-zantsika amin'ny zavatra rehetra. Ny Fanahiny no tokony ho hery manetsika antsika; ary rehefa mametraka ny tenantsika eo am-pelatanany isika mba ho tonga fantsona mitondra fahazavana, dia tsy ho ritra na oviana na oviana ny harentsika hoentina manao soa, satria eo am-pelatanantsika ny loharanon-kerin'i Jesosy Kristy. Ho voataona hankeo amin'ny Fahafenoany isika ary handray avy amin'izany fahasoavana tsy manam-petra izany. (...)
(...) Raha mitalaho amin'ny anaran'i Kristy manoloana ny seza fiandrianan'ny fahasoavana isika, dia azo antoka ny terry fikasana manao hoe "lazaiko aminareo marina dia marina tokoa fa na inona na inona hangatahinareo amin'ny Ray dia homeny anareo amin 'ny anarako izany. Mandraka ankehitriny dia tsy mbola nangataka na inona na inona tamin'ny anarako hianareo; mangataha, dia hahazo hianareo, mba ho tanteraka ny fifalianareo." – Jao. 16:22,23. Rehefa Andriamanitra no itokianao (. ..) dia ho hitanao tokoa izy. "Ary amin'izany dia hiantso hianao, ary Jehovah hamaly; eny, hanandratra ny feonao hianao, ary Izy hanao hoe.. Inty Aho." – Isa. 58:9.— RH, 30 OktObra 1894.
EDENA SY KANANA
Vakio ny Gen. 2:15 sy ny Gen. 3:17-24. Inona avy ny vokatry ny Fahalavoana, raha ny toeram-ponenan'ireo mpivady voalohany no resahina?
Namponina an'i Adama sy i Eva tao anatin'ny tontolo tonga lafatra Andriamanitra tamin'ny Famoronana; tontolo iray feno harena sy fahatsaran-tarehy izany. Tao anatin'ny toeram-ponenana iray maha-te ho tia izay nanome azy ny zavatra nilainy ara-batana rehetra no nihaonan'ireo mpivady voalohany tamin'ilay Mpamorona azy. Ankoatra ny teny niloaka avy teo am-bavan'Andriamanitra, dia ny sahan'i Edena koa no ivon-toerana iray nianaran'i Adama sy i Eva lesona ary nandraisany fahalalana manan-danja mikasika ny toetran Andriamanitra sy ny fiainana nokasainy hiainan'izy ireo. Araka izany. rehefa notapahin'izy ireo ilay fifandraisam-pitokisana tamin'ny Mpamorona azy, dia niova koa ny fifandraisany tamin'ny sahan'i Edena: tsy maintsy niala tao amin'ilay saha izy ireo mba ho fanehoana mivantana izany fifandralsana tapaka izany. Verin'izy ireo ilay faritany izay nomen'Andriamanitra azy. Araka izany, dia tonga tandindona maneho ny fiainana be dia be ny sahan'i Edena, ary ho hitantsika indray izany sary izany ao anatin'ny lohahevitry ny Tany Nampanantenaina.
Ahoana ny fomba fahitan'ireo patriarka ny teny fikasana momba ny tany? (Jereo ny Gen. 13:14,15; Gen. 26:3,24; Gen. 28:13). Araka ny hevitrao, midika inona amin'ny maha-Advantista antsika ny hoe velona amin'ny maha-mpandova ny teny fikasana (Heb. 6:11-15)?
Rehefa tonga tao amin'ny tany izay nasehon'Andriamanitra azy i Abrahama, dia nanjary Tany Nampanantenaina ho azy sy ireo taranany tamin'ny alalan'ny finoana io firenena io. Nandritra ny 400 taona no nitoeran'io tany io ho Tany Nampanantenaina. Tsy ireo patriarka no tena tompon'ny tany ka tsy azony natolotra ho lovan'ireo taranany izany. An'Andriamanitra izany, tahaka ny maha-Azy ny sahan'i Edena. Tahaka an'i Adama sy i Eva izay tsy nanao na inona na inona mba hananany zo honina tao amin'ny saha Edena, ny Isiraely koa dia tsy nanao na inona na inona mba hahatonga azy ireo ho mendrika ny tany Kanana. Fanomezana avy amin'Andriamanitra araka ny nahim-pony ny Tany Nampanantenaina. Tsy nanan-jo hahatonga azy ho tompon-tany ny zanak'Isiraely (Deo. 9:4-6), fa noho ny fahasoavan'Andriamanitra irery ihany no nahazoan'izy ireo izany.
Mpandova ny teny fikasana ireo patriarka mandra-pahatanterak'izany. Isika kosa, amin'ny maha mpanara-dia an'i Kristy antsika, dia efa nandova teny fikasana tsara lavitra (Heb. 8:6) izay ho tanteraka raha toa isika "hanahaka ireo mandova araka ny teny fikasana amin'ny finoana sy ny faharetana." - Heb. 6:12.