"Fa matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fanapahana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery, na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin 'izao zavatra ary rehetra izao, dia tsy hahasaraka antsika amin'ny fitiavan'Andriamanitra izay ao amin'i Kristy Jesôsy Tompontsika." - Rôm. 8:38,39.
Mofon’aina:
Azon'i Kristy natao ny nanalavitra antsika noho ny helotsika, saingy tsy izany fa tonga nonina teto amintsika aza Izy, Izay manana ao Aminy ny fahafenoan'Andriamanitra rehetra, mba ho iray amintsika, mba ho tonga amin'ny fahatanterahana isika noho ny fahasoavany. Tamin'ny fahafatesana mahamenatra sy fijaliana no nanavotany ny olombelona. Fitiavana sy fahafoizan-tena re izany! (...) Tsy misy maharefy ny halalin' izany fitiavana izany. (...) Tian'Andriamanitra haneho ny toetrany sy hanao ny asany ny zanany, mba ho voataona hiray saina amin'Andriamanitra koa ny hafa.
Tonga ota ho famonjena ny taranaka lavo i Kristy Mpamonjintsika, Ilay tonga lafatra tanteraka. Tsy nahalala ota Izy satria tsy nanota, kanefa dia nizaka ny vesatra mahatsiravin'ny helok'izao tontolo izao. Natao sorona ho antsika Izy mba ho tonga zanak'Andriamanitra izay rehetra mandray Azy. (...) Nanao izay hitaomana ny olona rehetra hanatona Azy i Kristy tamin'ny alalan'ny hazo fijaliana. Ny fahafatesany no hany fanantenana hahazoana mamonjy ireo izay latsaka anatin'ny fangidiana noho ny fahotana. Natao handray hery vaovao ara-tsaina sy ara-panahy amin'ny alalan'ny Fanahy Masina ny olona, izay raha miara-miasa amin'Andriamanitra dia ho tonga iray amin'Andriamanitra.
Mba handravana ny sakana napetrak'i Satana eo anelanelan' Andriamanitra sy ny olona dia nanao sorona ampy sy tanteraka i Kristy, naneho fandavan-tena tsy misy toy izany. Nampiseho fahagagana tamin' izao tontolo izao Izy, dia Andriamanitra tonga olombelona sy nanao sorona ny tenany ho famonjena ny olona lavo. Fitiavana mahatalanjona re izany! Mitomany aho eo am-pieritreretana fa maro tokoa ireo izay milaza ho mino ny fahamarinana no milona ao anatin'ny fitiavan-tena (...).
Gaga aho mahita ireo izay mitonona ho Kristianina kanefa tsy manararaotra ny fanomezan'ny lanitra, sy tsy mahita mazava fa ny hazo fijaliana no mitondra famelan-keloka sy mampifandray mivantana ny fo (...) amin'ny Fanahy Masina. UL, t.191.
"Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko, hoy Jehôvah , Tompon'ny maro, ary ho antra azy Aho toy ny olona antra ny zanani-lahy izay manompo azy." - Mal. 3:17.
Mofon’aina:
Vatosoa sarobidin'i Kristy ny Kristianina, novidiny tamin'ny vidiny tsy manam-petra. Natao hamirapiratra ho Azy izy ireo, hampiely ny fahazavan'ny fahatsarany. Ary tsy azony hadinoina fa ny famirapiratana rehetra eo amin'ny toetra kristianina dia noraisiny avy amin'Ilay Masoandron'ny fahamarinana.
Miankina amin'ny fanefena azy ny famirapiratan'ny vatosoan' i Kristy. Tsy manery antsika hotefena Andriamanitra. Anjarantsika ny mifidy na hotefena isika na tsia. Kanefa tsy maintsy manaiky hotefena izay rehetra omena toerana ao amin'ny tempoly. Tsy maintsy ekeny ny hanesorana izay rehetra maranidranitra eo amin'ny toetrany mba ho kanto sy tsara izy, ho afaka haneho ny fahatanterahan-toetran'i Kristy. (...)
Tsy mandany andro amin'ny akora tsy misy vidiny Ilay Andriamanitra Mpanefy. Ny vato sarobidy ihany no tefeny hifanaraka amin'ny lapa. (...) Tsy mora izany tefena izany, mandona ny hambom-pon'ny olombelona. Kapain'i Kristy hiala ny fanandramana izay noheverin'ny olona fa tsara tao anatin'ny avonavony. Esoriny izay rehetra mety ho fanandratan-tena. Kantsanany izay mihoatra rehetra, ary ampandaloviny milina fandamana ilay "vato" ka tomoriny akaiky mba ho afaka avokoa ny marokoroko rehetra. Avy eo dia tarafin'ny Tompo amin'ny hazavana ilay vatosoa ka hitany ao ny endriny. Amin'izay vao hambara ho mendrika hanana toerana ao amin'ny tempoly izany vatosoa izany.
Tsara re izany fanandramana izany! Na sarotra aza izany dia manome tombam-bidy vaovao ho an'ilay vato, ka mahatonga azy hazava sy hamiratra! (...)
Manana mpiasa izay nantsoiny avy tao amin'ny fahantrana sy ny fahamaizinana ny Tompo. Milofo amin'ny raharahany andavanandro izy ireo, tsy dia miakanjo tsara, ary tsy misy vidiny eo imason'ny olombelona. I Kristy kosa mahita zava-tsoa tsy hita fetra ao amin'izy ireo; raha eo an-tanany mantsy ireo dia ho tonga vatosoa sarobidy izay hamirapiratra aoka izany ao amin'ny fanjakan'Andriamanitra. "Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko" hoy Izy. (...)
Hain'Andriamanitra ny fomba itondrana ny fanahy tsirairay. Tsy mitsara tahaka ny fomba fitsaran'olombelona Izy. — UL, t. 372.
NY FAHATEZERAN'I JEHÔVAH
Ahoana no tokony hanazavantsika ny filazana momba ny fahatezeran'Andriamanitra sy ny famaliany ao amin'ny bokin'i Josoa (Jos. 23:15,16) sy ao amin'ireo boky hafa ao amin'ny Soratra Masina? (Jereo koa ny Nom. 11:33; 2 Tant. 36:16; Apôk. 14:10,19; Apôk. 15:1.)
Efa nanandrana ny fahatezeran'i Jehôvah ny Isiraely nandritra ny firenireneny tany an'efitra (Nom. 11:33, Nom. 12:9), sy tao amin'ny Tany Nampanantenaina (Jos. 7:1), ary fantatr'izy ireo tsara ny vokatry ny fihantsiana an'i Jehôvah tamin'ny nanitsakitsahany miharihary ny fanekeny. Ireo andininy ireo no teny henjana indrindra ao amin'ny lahatenin'i Josoa. Mahatahotra ny mandre fa handringana ny Isiraely i Jehôvah, satria io teny io ihany no efa nampiasaina teo aloha nilazana ny famongorana ny Kananita. Tahaka ny maha-azo antoka ny fahatanterahan'ny teny fikasana nataon'i Jehôvah momba ny hitahiana ny Isiraely, no maha-azo antoka ny fahatanterahan'ireo ozona ao amin'ny fanekena koa (Lev. 26, Deo. 28) raha mivadika ny faneken'i Jehovah ny Isiraelita. Rehefa dinihina ny fandroahana sy ny fandringanana ny Kananita, dia hita indray ao amin'ireo andininy ireo fa i Jehovah no mpitsara farany ny tany rehetra. Miady amin'ny fahotana Izy, na aiza na aiza toerana ahitany azy. Tsy nahamasina na nampahamendrika ny Isiraely ny fandraisany anjara tamin'ny ady masina, tahaka ny tsy nahamasina ireo firenena jentilisa koa, na dia nataon'i Jehôvah fitaovana teo am-pelatanany aza izy ireo tatý aoriana, ho fitsarana ilay firenena voafidy.
Miankina amin'ny safidin'ny Isiraely ny hahatonga ireo fandreseny be voninahitra tamin'ny lasa ho antoky ny hoaviny.
Raha jerena ivelambelany dia toa tsy mifanaraka amin'ny fanantitranterana ny maha-fitiavana an'Andriamanitra (Jao. 3:16; 1 Jao. 4:8) ny fampianaran'ny Baiboly momba ny fahatezeran'Andriamanitra. Kanefa ao amin'ny fandinihana ny fahatezeran'Andriamanitra indrindra no ahitana mazava kokoa ny foto-pampianarana ara-Baiboly momba ny fitiavan'Andriamanitra lehibe. Voalohany, asehon'ny Baiboly ho be fitiavana, mahari-po, manam-paharetana ary vonona hamela heloka Andriamanitra (Eks. 34:6, Mika 7:18). Na izany aza, ao anatin'ny tontolo voaloton'ny fahotana, dia fanehoan'Andriamanitra ny fahamasinany sy ny fahamarinany eo anatrehan'ny fahotana sy ny faharatsiana ny fahatezerany. Tsy fihetseham-po mitroatra, na valifaty, na vokatry ny fahatairana tampoka velively ny fahatezerany. Mampianatra ny TV fa natao ota ho antsika i Kristy (2 Kôr. 5:21), ary tamin'ny alalan'ny fahafatesany no nampihavanany antsika tamin'Andriamanitra (Rôm. 5:10). Tsy voatery hiharan'ny fahatezeran'Andriamanitra izay rehetra mino Azy (Jao. 3:36; Efes. 2:3; 1 Tes. 1:10). Ny foto-kevitra momba ny fahatezeran Andriamanitra dia mampiseho an'Andriamanitra ho Mpitsara marina izao tontolo rehetra izao, sy ho llay Mpiaro ny fahamarinana (Sal. 7:11; Sal. 50:6; 2 Tim. 4:8).
"Fa tsy mahavita na inona na inona hanohitra ny marina izahay, fa hampandroso ny marina kosa. Fa faly izahay, raha malemy izahay, fa hianareo no mahery; ary izao no angatahinay, dia ny fanatanterahana anareo." - 2 Kôr. 13:8,9.
Mofon’aina:
Andriamanitra dia nanendry apostoly, mpitandrina, evanjelisitra ary mpa-mpianatra mba hahatanteraka ny olona masina, ho famitana ny iraka ary ho fampiorenana ny tenan ' i Kristy mandra-pahatonga antsika rehetra ho eo amin'ny firaisan'ny finoana. Hoy Andriamanitra amin'ny vahoakany: "sahan'Andriamanitra sy trano arafitr 'Andriamanitra hianareo"-1 Kôr. 3:9. Tokony hitohy mandrakariva ny asa. Tokony hanao lala-mahitsy (...) halehan'ny tongony ireo mpanara-dia Azy, mba tsy hampipitsoka ny tongotry ny mandringa.
Ireo izay miasa ho an'Andriamanitra dia tsy maintsy manao izany amim-pahendrena mba hanitsy ny marokoroko rehetra eo aminy ary hanome voninahitra an'Andriamanitry ny Isiraely amin'ny fijoroana eo amin'ny fahazavana (...). Amin'izany no hitondrany ny fiangonana handroso sy hiakatra ary hizotra any an-danitra, am in' izany koa no hanoritany ny tsipika mazava kokoa izay mampisaraka azy amin'izao tontolo izao.
(...) Tsy tokony hisy mihitsy fotoana eo amin'ny tantaran'ny fiangonana izay hampitomoe-poana ireo mpiasan'Andriamanitra sy hialany sasatra ka hilazany hoe: "Miadana sy mandry fahizay isika." Ho avy tampoka arnin'izany ny fandravana. Mety mandroso ao anatin'izay toa hita ho firoboroboana ny zavatra rehetra, nefa i Satana dia tsy mandrimandry fa mandinika sy manolo-kevitra ireo anjely ratsiny mba hampiasana ny famelezana izay hahitany fahombiazana. (...)
Arakaraka ny handrosoan'ny asan' ireo vahoakan'Andriamanitra amin-kery voamasina sy tsy azo hozongozonina, ka ananganany ny fanevan'ny fahamarinan'i Kristy ao amin'ny fiangonana (...) no hahatonga ilay fifanandrinana lehibe hihamahery hatrany (...). Hifanandrina ny fisainan' ny andaniny roa, hifandona koa ny drafiny, ary hanohitra ny foto-kevitra avy any an-danitra ny foto-kevitr'i Satana. Ao anatin'izany dingana samy hafa izany, dia hifanandrina amin'ny fahamarinana ny fahadisoan-kevitra izay hitafy endrika samihafa mandrakariva (...) ary raha azo atao, na dia ny olom-boafidy aza dia hofitahiny. — TMGW, tt. 406, 407.