"Fa matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fanapahana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery, na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin 'izao zavatra ary rehetra izao, dia tsy hahasaraka antsika amin'ny fitiavan'Andriamanitra izay ao amin'i Kristy Jesôsy Tompontsika." - Rôm. 8:38,39.
Mofon’aina:
Azon'i Kristy natao ny nanalavitra antsika noho ny helotsika, saingy tsy izany fa tonga nonina teto amintsika aza Izy, Izay manana ao Aminy ny fahafenoan'Andriamanitra rehetra, mba ho iray amintsika, mba ho tonga amin'ny fahatanterahana isika noho ny fahasoavany. Tamin'ny fahafatesana mahamenatra sy fijaliana no nanavotany ny olombelona. Fitiavana sy fahafoizan-tena re izany! (...) Tsy misy maharefy ny halalin' izany fitiavana izany. (...) Tian'Andriamanitra haneho ny toetrany sy hanao ny asany ny zanany, mba ho voataona hiray saina amin'Andriamanitra koa ny hafa.
Tonga ota ho famonjena ny taranaka lavo i Kristy Mpamonjintsika, Ilay tonga lafatra tanteraka. Tsy nahalala ota Izy satria tsy nanota, kanefa dia nizaka ny vesatra mahatsiravin'ny helok'izao tontolo izao. Natao sorona ho antsika Izy mba ho tonga zanak'Andriamanitra izay rehetra mandray Azy. (...) Nanao izay hitaomana ny olona rehetra hanatona Azy i Kristy tamin'ny alalan'ny hazo fijaliana. Ny fahafatesany no hany fanantenana hahazoana mamonjy ireo izay latsaka anatin'ny fangidiana noho ny fahotana. Natao handray hery vaovao ara-tsaina sy ara-panahy amin'ny alalan'ny Fanahy Masina ny olona, izay raha miara-miasa amin'Andriamanitra dia ho tonga iray amin'Andriamanitra.
Mba handravana ny sakana napetrak'i Satana eo anelanelan' Andriamanitra sy ny olona dia nanao sorona ampy sy tanteraka i Kristy, naneho fandavan-tena tsy misy toy izany. Nampiseho fahagagana tamin' izao tontolo izao Izy, dia Andriamanitra tonga olombelona sy nanao sorona ny tenany ho famonjena ny olona lavo. Fitiavana mahatalanjona re izany! Mitomany aho eo am-pieritreretana fa maro tokoa ireo izay milaza ho mino ny fahamarinana no milona ao anatin'ny fitiavan-tena (...).
Gaga aho mahita ireo izay mitonona ho Kristianina kanefa tsy manararaotra ny fanomezan'ny lanitra, sy tsy mahita mazava fa ny hazo fijaliana no mitondra famelan-keloka sy mampifandray mivantana ny fo (...) amin'ny Fanahy Masina. UL, t.191.
"Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko, hoy Jehôvah , Tompon'ny maro, ary ho antra azy Aho toy ny olona antra ny zanani-lahy izay manompo azy." - Mal. 3:17.
Mofon’aina:
Vatosoa sarobidin'i Kristy ny Kristianina, novidiny tamin'ny vidiny tsy manam-petra. Natao hamirapiratra ho Azy izy ireo, hampiely ny fahazavan'ny fahatsarany. Ary tsy azony hadinoina fa ny famirapiratana rehetra eo amin'ny toetra kristianina dia noraisiny avy amin'Ilay Masoandron'ny fahamarinana.
Miankina amin'ny fanefena azy ny famirapiratan'ny vatosoan' i Kristy. Tsy manery antsika hotefena Andriamanitra. Anjarantsika ny mifidy na hotefena isika na tsia. Kanefa tsy maintsy manaiky hotefena izay rehetra omena toerana ao amin'ny tempoly. Tsy maintsy ekeny ny hanesorana izay rehetra maranidranitra eo amin'ny toetrany mba ho kanto sy tsara izy, ho afaka haneho ny fahatanterahan-toetran'i Kristy. (...)
Tsy mandany andro amin'ny akora tsy misy vidiny Ilay Andriamanitra Mpanefy. Ny vato sarobidy ihany no tefeny hifanaraka amin'ny lapa. (...) Tsy mora izany tefena izany, mandona ny hambom-pon'ny olombelona. Kapain'i Kristy hiala ny fanandramana izay noheverin'ny olona fa tsara tao anatin'ny avonavony. Esoriny izay rehetra mety ho fanandratan-tena. Kantsanany izay mihoatra rehetra, ary ampandaloviny milina fandamana ilay "vato" ka tomoriny akaiky mba ho afaka avokoa ny marokoroko rehetra. Avy eo dia tarafin'ny Tompo amin'ny hazavana ilay vatosoa ka hitany ao ny endriny. Amin'izay vao hambara ho mendrika hanana toerana ao amin'ny tempoly izany vatosoa izany.
Tsara re izany fanandramana izany! Na sarotra aza izany dia manome tombam-bidy vaovao ho an'ilay vato, ka mahatonga azy hazava sy hamiratra! (...)
Manana mpiasa izay nantsoiny avy tao amin'ny fahantrana sy ny fahamaizinana ny Tompo. Milofo amin'ny raharahany andavanandro izy ireo, tsy dia miakanjo tsara, ary tsy misy vidiny eo imason'ny olombelona. I Kristy kosa mahita zava-tsoa tsy hita fetra ao amin'izy ireo; raha eo an-tanany mantsy ireo dia ho tonga vatosoa sarobidy izay hamirapiratra aoka izany ao amin'ny fanjakan'Andriamanitra. "Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko" hoy Izy. (...)
Hain'Andriamanitra ny fomba itondrana ny fanahy tsirairay. Tsy mitsara tahaka ny fomba fitsaran'olombelona Izy. — UL, t. 372.
NY SAFIDY TSARA INDRINDRA FAHAROA
Vakio ny Eks. 17:7-13 sy ny Jos. 6:15-20. Inona по fitoviana hitanao eo amin'ireo tantara roa miresaka ady ireo? Inona no maha-samy hafa azy ireo?
Ny ady voalohany nataon'ny Isiraely taorian'ny nanafahana azy tamin'ny fanandevozana dia voarakitra ao amin'ny Eks. 17, izay niarovan'ny Isiraelita ny tenany tamin'ny Amalekita. Efa nahita ny herin'Andriamanitra tsy manarn-petra ny Isiraely tamin'ny namelezany ny Egyptianina sy nanafahany ny Isiraelita. Efa hitantsika fa tsy ny hiadian'ny Isiraely amin'ny hafa no drafitr Andriamanitra ho azy tany am-boalohany (Eks. 23:28; Eks. 33:2). Saingy fotoana fohy taorian'ny nanafahana azy ireo tany Egypta, dia nanomboka nimonomonona teny an-dalana ny Isiraelita (Eks. 17:3), ary nisalasala ny amin'ny fanatrehan'Andriamanitra mihitsy aza. Tamin'io fotoana io no tonga niady tamin'ny Isiraely ny Amalekita. Tsy kisendrasendra izany. Navelan'Andriamanitra hanafika ny Isiraely ny Amalekita mba hianaran'izy ireo mitoky Aminy indray.
Tsy nanitsakitsaka ny fitsipiny Andriamanitra raha nidina teo amin'ny laharan' ny olony, ka tsy nitsahatra niantso azy ireo mba hiverina amin'ny drafiny ho azy ireo: dia ny fianteherana sy ny fitokiana tanteraka amin'ny fidiran'Andriamanitra an-tsehatra. Raha ny marina, tsy nomena ny lalan'ny ady (Deo. 20) raha tsy taorian'ny 40 taona tany an'efitra, izay vokatry ny tsy finoan'ny Isiraely koa. Nitaky paikady vaovao ny toe-javatra vaovao, ary tamin'izany ihany no nitakian'Andriamanitra ny Isiraely handringana tanteraka ny Kananita (Deo. 20:16-18).
Nanjary nila niady ny Isiraely, ary ankoatra izany dia nanjary fizahan-toetra ny fahatokian'izy ireo tamin'i Jehovah koa izany. Tsy nanary azy ireo Andriamanitra fa navelany hanatri-maso ny heriny ny Isiraelita tamin'ny alalan'ny fianteherana tanteraka Taminy.
Hita mazava ao amin'ny tsoa-kevitra nataon'i Josoa any amin'ny faran'ny boky fa nandray anjara tamin'ny fahazoana ny fandresena ny Isiraelita. Voalaza fa niady tamin'ny Isiraelita ny Kananita (Jos. 24:11). Na vokatry ny fahagagana avy amin'Andriamanitra aza ny firodanan'ny mandan'i Jeriko, dia tsy maintsy nandray anjara mavitrika tamin'ny ady ny vahoaka Isiraely sy niatrika ny fanoherana mafy nataon'ny mponin'ilay tanana.
Nanjary fomba iray nampitomboana ny fitokiana tsy misy fepetra tamin'ny fanampian'i Yahweh ny fandraisan'ny Isiraely anjara tamin'ny ady mitam-piadiana. Na izany aza, nampahatsiahivina hatrany ny Isiraely (Jos. 7:12,13; Jos. 10:8) fa teo am-pelatanan'ny Tompo ny fahombiazan'ny ady tsirairay, ary ny hany mety hampiova ny vokatry ny ady dia ny finoany, na ny tsy finoany ny teny fikasan'ny Tompo. Anjaran'izy ireo ny misafidy.
"Koa ataovy tsara ny hazo mbamin'ny voany, na ataovy ratsy ny hazo mbamin'ny voany; fa ny voany no ahafantarana ny hazo." - Mat. 12:33.
Mofon’aina:
Nanana fahamboniana teo amin'ny toe-batanai Adama sy i Eva, ary tonga lafatra teo amin'ny hatsaran-tarehy. Tsy nanam-pahotana izy ireo ary tanteraka ny fahasalamany. Akory ny fifanoheran'izany amin'ny taranak' olombelona ankehitriny! Rava ny fahatsarana. Hadino izany atao hoe fahasalamana tanteraka. Izay rehetra itopazan'ny maso dia aretina, faharatsiana, hadalana. (...).
Hatramin'ny fahalavoana dia nisy hatrany ny tsy fahalalana onony amin'ny endriny rehetra. Ny filana no mifehy fahaiza-mandanjalanja. Mizotra amin'ny lalan'ny tsy fankatoavana ny taranak'olombelona ary, toa an'i Eva, dia voatarik'i Satana hanao tsinontsinona ny fandrarana nataon' Andriamanitra, mamita-tena amin'ny fiheverana fa tsy mahatahotra araka izay niheverana azy ny vokatry ny tsy fankatoavana. Ny taranak'olombelona dia mandika ny lalàn'ny fahasalamana ary manaram-po tafahoatra saika amin'ny zavatra rehetra. Nitombo tsy ankijanona ny aretina. Niseho ny vokatry ny natao.
Ireo razambentsika voalohany dia nomen'Andriamanitra sakafo natao hohanin'ny taranak'olombelona. Mifanohitra amin'ny planin' Andriamanitra ny fandatsahana ny ain'ny zavaboariny. Tsy natao hisy fahafatesana tao Edena. Ireo voankazo tao Edena dia sakafo mifanaraka amin'izay nilain'izy ireo. Tsy nanome lalana ny amin'ny hihinanana hena Andriamanitra raha tsy efa taorian' ny Safodrano. (...)
Maro ireo talanjona ny amin'ny fitotonganan' ny taranak'olombelona (...) Tsy takatr'izy ireo fa ny fandikana ny lalàm-panorenan' Andriamanitra ny fandikana ny lalàn'ny fahasalamana no nahatonga izany. Ny fandikana ny didin' Andriamanitra no nampiala ny tànan' Andriamanitra izay manome fanambinana. Ny tsy fahalalana onony amin'ny fihinana sy fisotro, sy ny fanaranam-po amin'ny filana ambany no nahadonto ny fahaiza-mandinika, ka nanjary napetraka hitovy laharana amin'ny zavatra tsotra ny zavatra masina. (...)
Maro ireo nanantena ny hiarovan'Andriamanitra azy amin'ny aretina satria mangataka Aminy fotsiny ny hanovany izany. Kanefa tsy nohenoin' Andriamanitra ny vavak' izy ireo, satria tsy tanteraka tamin'ny alalan'ny asa ny finoan'izy ireo. Andriamanitra dia tsy hanao fahagagana hiaro ny fahasalaman'ireo izay tsy mikarakara ny tenany fa manohy manitsakitsaka ny lalàn'ny fahasalamana sady tsy manao ezaka hisorohana ny aretina (...), dia ireo izay manana fitondran-tena azo antoka fa hitondra azy ho amin'ny tsy fahasalamana. — RH, 2 Avrily 1914.