"Fa matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fanapahana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery, na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin 'izao zavatra ary rehetra izao, dia tsy hahasaraka antsika amin'ny fitiavan'Andriamanitra izay ao amin'i Kristy Jesôsy Tompontsika." - Rôm. 8:38,39.
Mofon’aina:
Azon'i Kristy natao ny nanalavitra antsika noho ny helotsika, saingy tsy izany fa tonga nonina teto amintsika aza Izy, Izay manana ao Aminy ny fahafenoan'Andriamanitra rehetra, mba ho iray amintsika, mba ho tonga amin'ny fahatanterahana isika noho ny fahasoavany. Tamin'ny fahafatesana mahamenatra sy fijaliana no nanavotany ny olombelona. Fitiavana sy fahafoizan-tena re izany! (...) Tsy misy maharefy ny halalin' izany fitiavana izany. (...) Tian'Andriamanitra haneho ny toetrany sy hanao ny asany ny zanany, mba ho voataona hiray saina amin'Andriamanitra koa ny hafa.
Tonga ota ho famonjena ny taranaka lavo i Kristy Mpamonjintsika, Ilay tonga lafatra tanteraka. Tsy nahalala ota Izy satria tsy nanota, kanefa dia nizaka ny vesatra mahatsiravin'ny helok'izao tontolo izao. Natao sorona ho antsika Izy mba ho tonga zanak'Andriamanitra izay rehetra mandray Azy. (...) Nanao izay hitaomana ny olona rehetra hanatona Azy i Kristy tamin'ny alalan'ny hazo fijaliana. Ny fahafatesany no hany fanantenana hahazoana mamonjy ireo izay latsaka anatin'ny fangidiana noho ny fahotana. Natao handray hery vaovao ara-tsaina sy ara-panahy amin'ny alalan'ny Fanahy Masina ny olona, izay raha miara-miasa amin'Andriamanitra dia ho tonga iray amin'Andriamanitra.
Mba handravana ny sakana napetrak'i Satana eo anelanelan' Andriamanitra sy ny olona dia nanao sorona ampy sy tanteraka i Kristy, naneho fandavan-tena tsy misy toy izany. Nampiseho fahagagana tamin' izao tontolo izao Izy, dia Andriamanitra tonga olombelona sy nanao sorona ny tenany ho famonjena ny olona lavo. Fitiavana mahatalanjona re izany! Mitomany aho eo am-pieritreretana fa maro tokoa ireo izay milaza ho mino ny fahamarinana no milona ao anatin'ny fitiavan-tena (...).
Gaga aho mahita ireo izay mitonona ho Kristianina kanefa tsy manararaotra ny fanomezan'ny lanitra, sy tsy mahita mazava fa ny hazo fijaliana no mitondra famelan-keloka sy mampifandray mivantana ny fo (...) amin'ny Fanahy Masina. UL, t.191.
"Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko, hoy Jehôvah , Tompon'ny maro, ary ho antra azy Aho toy ny olona antra ny zanani-lahy izay manompo azy." - Mal. 3:17.
Mofon’aina:
Vatosoa sarobidin'i Kristy ny Kristianina, novidiny tamin'ny vidiny tsy manam-petra. Natao hamirapiratra ho Azy izy ireo, hampiely ny fahazavan'ny fahatsarany. Ary tsy azony hadinoina fa ny famirapiratana rehetra eo amin'ny toetra kristianina dia noraisiny avy amin'Ilay Masoandron'ny fahamarinana.
Miankina amin'ny fanefena azy ny famirapiratan'ny vatosoan' i Kristy. Tsy manery antsika hotefena Andriamanitra. Anjarantsika ny mifidy na hotefena isika na tsia. Kanefa tsy maintsy manaiky hotefena izay rehetra omena toerana ao amin'ny tempoly. Tsy maintsy ekeny ny hanesorana izay rehetra maranidranitra eo amin'ny toetrany mba ho kanto sy tsara izy, ho afaka haneho ny fahatanterahan-toetran'i Kristy. (...)
Tsy mandany andro amin'ny akora tsy misy vidiny Ilay Andriamanitra Mpanefy. Ny vato sarobidy ihany no tefeny hifanaraka amin'ny lapa. (...) Tsy mora izany tefena izany, mandona ny hambom-pon'ny olombelona. Kapain'i Kristy hiala ny fanandramana izay noheverin'ny olona fa tsara tao anatin'ny avonavony. Esoriny izay rehetra mety ho fanandratan-tena. Kantsanany izay mihoatra rehetra, ary ampandaloviny milina fandamana ilay "vato" ka tomoriny akaiky mba ho afaka avokoa ny marokoroko rehetra. Avy eo dia tarafin'ny Tompo amin'ny hazavana ilay vatosoa ka hitany ao ny endriny. Amin'izay vao hambara ho mendrika hanana toerana ao amin'ny tempoly izany vatosoa izany.
Tsara re izany fanandramana izany! Na sarotra aza izany dia manome tombam-bidy vaovao ho an'ilay vato, ka mahatonga azy hazava sy hamiratra! (...)
Manana mpiasa izay nantsoiny avy tao amin'ny fahantrana sy ny fahamaizinana ny Tompo. Milofo amin'ny raharahany andavanandro izy ireo, tsy dia miakanjo tsara, ary tsy misy vidiny eo imason'ny olombelona. I Kristy kosa mahita zava-tsoa tsy hita fetra ao amin'izy ireo; raha eo an-tanany mantsy ireo dia ho tonga vatosoa sarobidy izay hamirapiratra aoka izany ao amin'ny fanjakan'Andriamanitra. "Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko" hoy Izy. (...)
Hain'Andriamanitra ny fomba itondrana ny fanahy tsirairay. Tsy mitsara tahaka ny fomba fitsaran'olombelona Izy. — UL, t. 372.
"Tahaka ny nanirahanao Ahy ho amin'izao tontolo izao no mba nanirahako azy kosa ho amin'izao tontolo izao. Ary ho an 'ireto no anamasinako ny tenako, mba hanamasinan'ny fahamarinanao azy." - Jao 17:18,19.
Mofon’aina:
Ao amin'ny fanoharana momba ny ondry very dia nampianatra i Kristy fa ny famonjena dia tsy avy amin'ny fitadiavantsika an'Andriamanitra fa avy amin'ny fitadiavan'Andriamanitra antsika. "Tsy misy izay mitady an' AndriaM anitra. Samy nania avokoa izy rehetra"- Rôm. 3:11,12. Tsy mibebaka isika mba hahazoan'Andriamanitra mitia antsika, fa nasehony ny fitiavany mba hahazoantsika mibebaka.
Filazan'ny raby ny hoe misy fifaliana any an-danitra, rehefa misy olona nanota tamin'Andriamanitra ka nolevonina; nefa i Jesosy nampianatra fa ho an' Andriamanitra, ny asa fandevonana dia asa tsy fanaony mandrakariva. Izay ifalian'ny lanitra manontolo dia ny famerenana indray ny endrik'Andriamanitra eo amin'ireo fanahy izay noforoniny.
Rehefa nisy olona nania ary efa lasan-davitra teo amin'ny fahotana, ka mba mitady hiverina amin' Andriamanitra, dia hisetra fanakianana sy tsy fahatokiana izy. Ao ireo hisalasala raha tena izy marina ny fibebahany, ka hibitsibitsika hoe: "tsy mahatombon-tsiraka izy; tsy mba mino aho fa haharitra izy."
Ny olona toy izany dia tsy mba manao ny asan'Andriamanitra, fa ny asan'i Satana izay mpiampanga ny rahalahy. Manantena ny hanakivy io fanahy io amin'ny alalan'ny faninitsiniana ilay ratsy, sy hitarika azy lavitrakokoany fanantenanaary hi saraka amin'Andriamanitra. Aoka ny mpanota mibebaka hijery ny fifaliana any an-danitra noho ny fiverenan'ny anankiray izay very. Aoka izy hahita fitsaharana ao amin'ny fitiavan'Andriamanitra, ary na manao ahoana na manao ahoana, aoka tsy ho kivy noho ny fanarabiana sy ny fiahiahian'ny Fariseo. (...)
I Kristy (...) dia nanetry tena avy amin'ny toerana ambony nisy Azy, ka nandao ny voninahitra niarahany nanana tamin'ny Ray, mba hamonjy ilay izao tontolo izao iray very. Ho an' io no nandaozany ireo izao tontolo izao tsy nanota any ambony ireo, ho "voalefona noho ny fahadisoantsika sy notorotoroina noho ny helotsika". Andriamanitra no nanolo-tena tao amin'ny Zanany mba hahazoany fifaliana amin'ny fandraisana indray ny ondry izay efa very. (...) — HF, tt. 157-158.
FANOLORAN-TENA
Vakio ny Jos. 22:1-8. Inona no ambaran'ireo toko sy andininy Ireo amintsika momba ny fanoloran-tenan'ireo Robeniła sy Gadita ary ny antsasaky ny firenen'i Manase?
Ambaran'i Josoa fa nahatanteraka ny andraikitra napetrak'i Mosesy sy napetrany (Josoa) taminy ireo foko tany an-dafy atsinanan'i Jordana. Midika izany fa naneho fanoloran-tena manan-danja sy nahafoy tena izy ireo ho tombontsoan'ny Isiraely manontolo. Niara-niady tamin'ireo rahalahiny nandritra ny "andro maro" izy ireo; raha ny marina dia naharitra 6 hatramin'ny 7 taona teo ho eo izany (ampitahao amin'ny Jos. 11:18; Jos. 14:10; Deo. 2:14). Navelany tany amin'ny fonenany avy ny vady aman-janany, tany an-dafy atsinanan'i Jordana, ka nanapa-kevitra ny hiady tamim-pahatokiana niaraka tamin'ireo rahalahiny izy ireo, niatrika ny loza mety handratra na hahafaty azy any an'ady.
Tsipihin'ireo andalan-teny ireo amin'ny fomba tsy mivantana ny lanjan'ny maha-iray ny firenena. Ireo andalan-teny ireo koa no manomana antsika ho amin'ny tohin'ny tantara, izay miompana amin'ny firaisana rehefa zohina. Moa ireo fokon'ny Isiraely hitoetra ao anatin'ny firaisana, na eo aza ny fefy ara-boajanahary mampisaraka azy ireo, dia ny onin'i Jordana izany? Moa ve izy ireo hamela ny jeografia hamaritra ny maha-izy ny fireneny, sa ve ny fiankohofan'izy ireo amin'Andriamanitra iray ihany no havelany hihazona ny maha-firenena Voafidiny azy, dia firenena iray ihany ary matanjaka eo ambany Fitarihany?
Hazavain'i Josoa ny fomba tokana nampitoetra izany fahatokiana izany: tsy ireo Isiraelita namany no nanoloran'izy ireo ny fanompoany fa Yahweh mihitsy, izay nanome azy izany iraka izany.
Hitantsika ao amin'ny TV koa izany foto-kevitra izany. Nananatra ny Kristianina ny apostoly Paoly mba hanaovan'izy ireo fanompoana tahaka ny miasa ho an'Andriamanitra fa tsy ho an'olona (jereo ny Efes. 6:7; Kol. 3:23; 1 Tes. 2:4). Inona moa ny fiantsoana ambony kokoa noho ny fiasana ho an'ilay Mpamorona an'izao rehetra izao?
Matetika isika eo amin'ny fiainana andavanandro no miatrika fihaikana sy olana izay mora manakivy antsika sy mahatonga antsika te hilavo lefona. Mora ny manao izany indraindray, nefa azontsika atao ny miantehitra amin'ny herin'i Jehovah, izay mampanantena fa homba antsika sy hampahery antsika mba hahatanterahantsika izay ampanaoviny antsika. Raha mifantoka amin'ny fiantsoana lehibe kokoa izay lantsoana antsika isika, dia hahazo hery hoenti-mandroso, na eo aza ireo zava-tsarotra tsy azo ialana sy ny fahakiviana tsy afa-misaraka amin'ny fiainantsika olombelona lavo.
Taterin'ny Jos. 22:5,6 ny nananaran'i Josoa an'ireo foko handeha hiverina any amin'ny zara taniny mba hitoetra ho mahatoky amin'i Jehôvah , ary rehela izay dia nitso-drano azy ireo izy. Hanao ahoana ny fiovan'ny fifandraisana eo anivon'ny fiangonana raha mifampivavaka bebe kokoa isika?