"Fa matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fanapahana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery, na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin 'izao zavatra ary rehetra izao, dia tsy hahasaraka antsika amin'ny fitiavan'Andriamanitra izay ao amin'i Kristy Jesôsy Tompontsika." - Rôm. 8:38,39.
Mofon’aina:
Azon'i Kristy natao ny nanalavitra antsika noho ny helotsika, saingy tsy izany fa tonga nonina teto amintsika aza Izy, Izay manana ao Aminy ny fahafenoan'Andriamanitra rehetra, mba ho iray amintsika, mba ho tonga amin'ny fahatanterahana isika noho ny fahasoavany. Tamin'ny fahafatesana mahamenatra sy fijaliana no nanavotany ny olombelona. Fitiavana sy fahafoizan-tena re izany! (...) Tsy misy maharefy ny halalin' izany fitiavana izany. (...) Tian'Andriamanitra haneho ny toetrany sy hanao ny asany ny zanany, mba ho voataona hiray saina amin'Andriamanitra koa ny hafa.
Tonga ota ho famonjena ny taranaka lavo i Kristy Mpamonjintsika, Ilay tonga lafatra tanteraka. Tsy nahalala ota Izy satria tsy nanota, kanefa dia nizaka ny vesatra mahatsiravin'ny helok'izao tontolo izao. Natao sorona ho antsika Izy mba ho tonga zanak'Andriamanitra izay rehetra mandray Azy. (...) Nanao izay hitaomana ny olona rehetra hanatona Azy i Kristy tamin'ny alalan'ny hazo fijaliana. Ny fahafatesany no hany fanantenana hahazoana mamonjy ireo izay latsaka anatin'ny fangidiana noho ny fahotana. Natao handray hery vaovao ara-tsaina sy ara-panahy amin'ny alalan'ny Fanahy Masina ny olona, izay raha miara-miasa amin'Andriamanitra dia ho tonga iray amin'Andriamanitra.
Mba handravana ny sakana napetrak'i Satana eo anelanelan' Andriamanitra sy ny olona dia nanao sorona ampy sy tanteraka i Kristy, naneho fandavan-tena tsy misy toy izany. Nampiseho fahagagana tamin' izao tontolo izao Izy, dia Andriamanitra tonga olombelona sy nanao sorona ny tenany ho famonjena ny olona lavo. Fitiavana mahatalanjona re izany! Mitomany aho eo am-pieritreretana fa maro tokoa ireo izay milaza ho mino ny fahamarinana no milona ao anatin'ny fitiavan-tena (...).
Gaga aho mahita ireo izay mitonona ho Kristianina kanefa tsy manararaotra ny fanomezan'ny lanitra, sy tsy mahita mazava fa ny hazo fijaliana no mitondra famelan-keloka sy mampifandray mivantana ny fo (...) amin'ny Fanahy Masina. UL, t.191.
"Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko, hoy Jehôvah , Tompon'ny maro, ary ho antra azy Aho toy ny olona antra ny zanani-lahy izay manompo azy." - Mal. 3:17.
Mofon’aina:
Vatosoa sarobidin'i Kristy ny Kristianina, novidiny tamin'ny vidiny tsy manam-petra. Natao hamirapiratra ho Azy izy ireo, hampiely ny fahazavan'ny fahatsarany. Ary tsy azony hadinoina fa ny famirapiratana rehetra eo amin'ny toetra kristianina dia noraisiny avy amin'Ilay Masoandron'ny fahamarinana.
Miankina amin'ny fanefena azy ny famirapiratan'ny vatosoan' i Kristy. Tsy manery antsika hotefena Andriamanitra. Anjarantsika ny mifidy na hotefena isika na tsia. Kanefa tsy maintsy manaiky hotefena izay rehetra omena toerana ao amin'ny tempoly. Tsy maintsy ekeny ny hanesorana izay rehetra maranidranitra eo amin'ny toetrany mba ho kanto sy tsara izy, ho afaka haneho ny fahatanterahan-toetran'i Kristy. (...)
Tsy mandany andro amin'ny akora tsy misy vidiny Ilay Andriamanitra Mpanefy. Ny vato sarobidy ihany no tefeny hifanaraka amin'ny lapa. (...) Tsy mora izany tefena izany, mandona ny hambom-pon'ny olombelona. Kapain'i Kristy hiala ny fanandramana izay noheverin'ny olona fa tsara tao anatin'ny avonavony. Esoriny izay rehetra mety ho fanandratan-tena. Kantsanany izay mihoatra rehetra, ary ampandaloviny milina fandamana ilay "vato" ka tomoriny akaiky mba ho afaka avokoa ny marokoroko rehetra. Avy eo dia tarafin'ny Tompo amin'ny hazavana ilay vatosoa ka hitany ao ny endriny. Amin'izay vao hambara ho mendrika hanana toerana ao amin'ny tempoly izany vatosoa izany.
Tsara re izany fanandramana izany! Na sarotra aza izany dia manome tombam-bidy vaovao ho an'ilay vato, ka mahatonga azy hazava sy hamiratra! (...)
Manana mpiasa izay nantsoiny avy tao amin'ny fahantrana sy ny fahamaizinana ny Tompo. Milofo amin'ny raharahany andavanandro izy ireo, tsy dia miakanjo tsara, ary tsy misy vidiny eo imason'ny olombelona. I Kristy kosa mahita zava-tsoa tsy hita fetra ao amin'izy ireo; raha eo an-tanany mantsy ireo dia ho tonga vatosoa sarobidy izay hamirapiratra aoka izany ao amin'ny fanjakan'Andriamanitra. "Ary ho rakitra soa ho Ahy ireny amin'ny andro izay hotendreko" hoy Izy. (...)
Hain'Andriamanitra ny fomba itondrana ny fanahy tsirairay. Tsy mitsara tahaka ny fomba fitsaran'olombelona Izy. — UL, t. 372.
"Farany, miraisa saina hianareo rehetra, ka miaraha ory, mifankatiava tahaka ny mpirahalahy, mifamindra fo, manetre tena, tsy mamaly ratsy ny ratsy, na fanaratsiana ny fanaratsiana; fa aoka hisaotra kosa, satria ho amin'izany no niantsoana anareo mba handova fitahiana."- 1 Pet. 3:8,9.
Mofon’aina:
Ireo izay miasa ho an'i Kristy dia tsy maintsy ho madio am-po, / mahitsy, sy mendri-pitokiana, ary tsy maintsy ho malemy fanahy sy feno fangoraham-po ary mahalala fomba koa. Misy hery mahasarika eo amin'ny fifandraisana sy ny fifampiresahana amin'ireo izay tena manana fahalalam-pomba. Ny teny feno fahalemem-panahy, ny fijery feno fangorahana, ny fitondran-tena feno fahalalam-pornba dia samy tombambidy ambony tsy azo sandaina avokoa. Ny Kristianina tsy mahalala fomba, izay tsy miraharaha ny hafa, dia maneho miharihary fa tsy mikambana amin'i Kristy izy ireo. (...)
Toy ny fiainana niainan'i Kristy fony Izy tety an-tany ihany no tokony ho fiainan' ireo Kristianina mpanara-dia Azy. lzy no ohatra alaintsika tahaka, tsy amin'ny fahadiovany ihany fa amin'ny faharetany sy ny fahalemem-panahiny, ary ny fahavononany hikarakara sy hihevitra ny hafa. Hentitra sy mafy toy ny vato Izy manoloana ny fahamarinana sy ny andraikitra tokony hotontosaina, nefa kosa tsy niova ny halemem-panahy sy ny fahalalam-pomba nananany. (...)
Nitondra rivo-piainana madio sy nahafinaritra ny tokantrano ny Fanatrehany, ary ny Fiainany dia toy ny masirasira miasa ao anatin'ny fifangaroan'ny fiaraha-monina. Tamim-pahamendrehana tsy mety sasatra, no nandehanany niaraka tamin'ny (...) karazan'olona samihafa. Nofenoiny teny feno fangoraham-po teny amin' izay nahitany olona efa reraka sy itambesaran' ny enta-mavesatra. (...)
Nitady izay fomba hainelomana ny fanantenana tao amin'ireo izay tena ketraky ny fahakiviana sy efa nilofika tsy nanana fanantenana intsony Izy, ka napetrany teo anoloany ny antoka fa afaka ny ho tonga tsy manan-tsiny sy tsy hanana fanahiana indray izy ireo, ka hanatratra izay toetra tokony haneho ny maha-zanak'Andriamanitra azy indray. (…)
Ny fitiavan'i Kristy no manalefaka ny fo sy manalama ireo marokorokon' ny toetra rehetra. Aoka isika hianatra eo Aminy ny fomba hampiarahana ny atao hoe fahadiovana sy fahitsiana miaraka amin'ny famirapiratan'ny toetra. Ny Kristianina malemy fanahy sy mahalala fomba no fandresen-dahatra matanjaka indrindra afaka hitondra vokatra eo amin'ny fitoriana ny Filazantsara. — RH, 20 Aogositra 1959.
Lesona 9: MPANDOVA NY TENY FIKASANA, MPIFATOTRA MANANA NY FANAΝΤΕΝΑΝΑ - Fihaikana teo amin’ilay tany
FIHAIKANA TEO AMIN'ILAY TANY
Vakio ny Jos. 13:1-7. Na dia fanomezana avy amin' Andriamanitra aza ny tany Kanana, inona ireo fihaikana teo anatrehan'ny fakana izany?
Satria andevo nandritra ny taonjato maro ny Isiraelita, dia tsy nanana fahaiza-manao ara-tafika ampy mba hakana ny tany izy ireo. Na ireo Egyptianina izay nampanompo azy aza anefa dia tsy nahavita nisahana manontolo ny fifehezana io tany io nandritra ny fotoana naharitra, kanefa izy ireo nanana fahaiza-manao sy fitaovana ara-tafika ampy. Tsy mbola nandresy tanteraka an'i Kanana ireo Egyptianina noho ireo tanana mimandany sarotra anihina. Izao dia firenena iray nandevozina teo aloha no asaina maka ny tany izay tsy hain'ny tompon'izy ireo teo aloha nofehezina. Raha ho azon'ireo izany tany izany, dia noho ny fahasoavan'Andriamanitra irery ihany fa tsy noho ny ezaka ataony manokana.
Miresaka momba ny fizarana ny tany amin'ireo foko samy hafan'ny Isiraely ny Jos. 13 hatramin'ny toko faha-21. Izany fizarana ny tany izany dia milaza amin'ny Isiraely ny faritany notendrena ho azy ireo sy ireo tany mbola tokony halainy ho azy koa. Azon'ny Isiraelita atao izao ny hiaina amim-pilaminana eo amin'ny tany izay efa nomen Andriamanitra ho lovan'izy ireo. Izy ireo no nomena zo ara-dalána honina eo amin'ilay tany, saingy Andriamanitra no tena tompon'izany. Tsy maintsy mifanandrify amin'ny fanapahan-kevitr Andriamanitra kosa ny valintenin'ny olombelona. Asehon'ny tapany voalohany amin'ny bokin'i Josoa ny fomba nanomezan'Andriamanitra ny tany tamin'ny nandroahany ireo Kananita; ny tapany faharoa indray dia mitatitra ny fomba nakan'ny Isiraely ny tany tamin'ny alalan'ny fonenan'izy ireo tao.
Maneho an-tsary ny famonjena antsika izany dingana samihafan'ny fakana ny tany Kanana izany. Tahaka ny Isiraely dia tsy mahay manao na inona na inona mba hahazoam-pamonjena isika (Efes. 2:8,9). Fanomezana izany, tahaka ilay tany izay fanomezan Andriamanitra ho an'ny Isiraely araka ny fifandraisan'izy ireo Aminy izay miorina amin'ny fanekena. Azo antoka fa tsy niorina tamin'ny fahamendrehan'izy ireo izany (jereo ny Deo. 9:5).
Mba hahafahan'ny Isiraelita mahazo tombontsoa avy amin'io fanomezan Andriamanitra io anefa, dia tsy maintsy noraisin'izy ireo ny andraikitra rehetra nifandraika tamin'ny fonenana teo amin'ny tany, tahaka antsika izay tsy maintsy mandalo amin'ny dingan'ny fanamasinana amin'ny alalan'ny fankatoavana amim-pitiavana ireo fitakiana mifandraika amin'ny maha-olom-pirenen'ny fanjakan Andriamanitra. Na dia zavatra tsy mitovy aza, dia misy teboka ifanakaikezany ihany eo amin'izy ireo, izay nomena ny tany noho ny fahasoavana, sy isika izay omena famonjena noho ny fahasoavana. Fanomezana mahatalanjona no natolotra antsika, kanefa mety ho verintsika izany raha toa isika manao tsirambina izany.
Ahoana no iatrehan'ny Kristianina ankehitriny ireo fihaikana sahala amin’izay natrehin'ny Isiraelita tamin'ny fakana ny Tany Nampanantenaina? Jereo ny Fil. 2:12; Heb. 12:28.